3-17 juni 2023: Renovatie van de fysiotherapieruimte in 'de Dolfijn'
Na een gedwongen 'corona'-stilstand van drie jaar, zijn we blij om onze handen weer uit de mouwen te kunnen steken. Diverse ruimtes in en rond de fysiotherapieruimte zijn dringend aan renovatie toe.
Dit bericht ontvingen wij enige tijd geleden van André Muit, de Nederlandse directeur van onze Nederlands/Roemeense partnerorganisatie Betania:
"Omdat we heel veel aanvragen hebben voor therapie voor kinderen met autisme lag onze aandacht de afgelopen tijd vooral op het (laten) oplossen van deze problemen. Zo hebben we de meeste ruimtes in centrum 'de Dolfijn' gerenoveerd. De etage is aangepakt van 25 juli – 1 augustus van het afgelopen jaar, door een groep jongeren uit Nederland. Omdat we ruimte tekort komen hebben we de etage van het revalidatiecentrum (ooit door jullie als eerste aangepakt) ook helemaal opnieuw ingedeeld en veranderd. Ook een gedeelte van de benedenverdieping is gerenoveerd een aangepast. Daardoor is het gedeelte voor revalidatie heel erg achtergebleven en is dit dringend aan reparatie en onderhoud toe. Deze ruimtes worden dag in dag uit heel intensief gebruikt en dat is goed te zien. Tientallen kinderen met (soms ernstige) fysieke problemen worden daar iedere dag behandeld.”
Op onderstaande foto’s is te zien waarom ook de gezondheidsdienst niet meer akkoord gaat met de huidige staat van die ruimte, waartoe ook een keukentje, kleedkamer, douches en toiletten behoren.
.jpg)
.jpg)
De vloer van de fysioruimte bestaat uit vaste vloerbedekking, die daar al bijna 20 jaar ligt.
De gezondheidsdienst heeft daar ernstige bedenkingen tegen, omdat het niet bepaald hygiënisch is, en ook lastig schoon te maken.
In overleg met André is daarom besloten dat wij de betonnen vloer gaan isoleren met een vocht- en koudescherm en het daarna voorzien van waterbestendig naadloos laminaat.
Ook heeft het pand te maken gehad met ernstige lekkages:
De lekkages zijn inmiddels verholpen, maar de vocht- en schimmelplekken zijn niet bepaald bevorderlijk voor de gezondheid.
Daarom zullen wij alle aangetaste gedeelten wegsteken, opnieuw bepleisteren en sausen.
Er wordt op dit moment ook nog gekookt op een oud gasfornuis, maar de afvoergassen kunnen - met name 's winters - moeilijk een weg naar buiten vinden. Dit gasfornuis zal plaats gaan maken voor een elektrisch kookplaatje op of bij een nieuw te plaatsen keukenblokje.
Want ook dit is na jarenlang intensief gebruik nodig aan vervanging toe. Het ziet er nog aardig uit, maar de deurtjes sluiten niet meer goed, en ook de laden zijn nog moeilijk open en dicht te krijgen.
Verder zullen we alle wandcontactdozen en schakelaars vervangen door nieuwe exemplaren, omdat sommige daarvan niet meer (goed) functioneren en onveilig zijn voor zowel de kinderen als het personeel.
De toilet- en doucheruimtes hebben ook een opfrisbeurt nodig, en een niet meer in gebruik zijnde deur tussen het therapiebad en de fysioruimte wordt verwijderd en de opening netjes afgesloten en gestuukt.
Dat therapiebad is overigens het eerste (en voor zover bekend) tot nu toe enige warmwaterbad in Roemenië waar ernstig gehandicapte kinderen worden behandeld door fysiotherapeuten.
Maar ook kunnen niet-gehandicapte kinderen hier tegen betaling zwemles krijgen. Daarmee kan Betania andere kinderen weer helpen, want de gemeente Bacau blijft nog steeds in gebreke voor wat betreft toegezegde subsidies.
En niet het minst belangrijke: alle ruimtes zullen we gaan voorzien van een nieuwe en frisse verflaag, en goede en energiezuinige LED-verlichting.
De belangrijkste materialen, waarvan de kwaliteit in Roemenië nog te wensen over laat, zijn in Nederland aangeschaft, waarna deze met een transport via Betania's moederorganisatie HCR op vrijdag 17 mei naar Bacau zijn vertrokken.
En dan is het zaterdag 3 juni 2023.
Met vijf vrijwilligers vertrekken we vroeg in de ochtend vanaf Schiphol.
Twee dagen daarvoor zijn onze penningmeester Leendert en 'zijn' Simone al met de auto op weg gegaan.
Eén van de chauffeurs van Betania verwelkomt ons op de luchthaven Henri Coanda / Otopeni, net buiten Bucharest.
Rond vier uur komen we aan in Bacau, waar we eerst inkopen gaan doen in de plaatselijke supermarkt.
Wij worden ondergebracht in één van de kamertrainingwoningen van Betania, waar sinds jaar en dag jonge vrouwen worden opgevangen die normaal gesproken vanuit weeshuizen op straat worden gezet, waarna ze vaak in de prostitutie belanden. Hier worden zij begeleid naar zelfstandigheid.
Kort voor onze aankomst werden Oekraïense vluchtelingen gehuisvest in deze woning, maar deze zijn inmiddels elders ondergebracht.
Voor ons is het grote voordeel dat onze zeecontainer met materialen en gereedschappen naast deze woning staat, en dat het te renoveren pand er schuin tegenover ligt.
De rest van de dag gebruiken we om onze kamers in te ruimen en onze uitdagingen in het therapiecentrum te bekijken. Tot nu toe hebben we het immers alleen maar met foto's moeten doen.
's Avonds puffen we een beetje uit op de rand van de fontein voor 'ons' huis. Het is dan nog steeds 30 graden!
De volgende dag, in Roemenië is het dan Orthodox Pinksteren, maken we in de nog steeds zinderende hitte een wandeling door de omgeving, inclusief een bezoek aan de naburige kerk. De immense parkeerplaats staat vol, inclusief een behoorlijk aantal kerkgangers die de dienst via grote luidsprekers moeten volgen. Binnen is het volle bak!
Daarna vervolgen we onze wandeling naar het centrum van Bacau, waar het ook op de begraafplaats en bij de grote kathedraal een komen en gaan is van mensen van wie velen een bosje (door de priester gezegende) takken mee naar huis nemen. Het blijkt te gaan om takken van de linde en de walnotenboom, waarvan de bloemen door hun toortsvorm doen denken aan de 'tongen van vuur' die de apostelen destijds ontvingen.
Inmiddels zijn ook Leendert en Simone gearriveerd, dus op maandag beginnen we met frisse moed met de klus.
De fysiozaal is al helemaal leeg gehaald door personeel van Betania, dus dat scheelt onze stoffeerder Henk heel veel werk. Wel is hij nog wel even in de weer met het verwijderen van de laatste lijmresten.
Intussen hebben 'de Jantjes' (de beide Jannen werken deze periode heel veel samen) met redelijk gemak de deur verwijderd die tussen het therapiebad en de fysioruimte zit. Daarna maken zij de opening dicht met hout en gipsplaten die wij nog in de container in voorraad hebben.
Ook met het keukenblok en de bovenkastjes hebben zij weinig moeite: die liggen binnen de kortste keren buiten.
Loodgieter Leo blijkt minder te doen te hebben dan aanvankelijk gedacht: een nog te creëren deur die vanuit de keuken naar buiten zou moeten leiden is door Betania uit de plannen geschrapt. Daardoor hoeven verwarmingsleidingen niet omgeleid te worden. Ook de radiator in die hoek hoeft om diezelfde reden niet verplaatst te worden. Wél verdwijnt het gasfornuis, waarvan de gasleiding vanuit de naastgelegen technische ruimte moet worden verwijderd en afgedopt. Ook verwijdert hij een verroeste convectorkachel uit de zwembadruimte. Wachten is nog op een nieuw exemplaar, maar dat moet wel vocht- en chloordampbestendig zijn. Een definitieve beslissing is daarover nog niet genomen, want ook in Roemenië zijn de prijzen inmiddels behoorlijk gestegen.
Tegelijkertijd hebben Leendert en Simone zich gestort op het schuren van de deuren en de kozijnen. Ook worden door hen de bruine vlekken van de lekkages vakkundig onder handen genomen en voorzien van een isoleermiddel.
In de grote zaal wordt de betonnen vloer bedekt met een dikke folie, met daarbovenop egaliseerplaten om oneffenheden weg te werken, waarna een extra dampdichte folielaag wordt aangebracht. Optrekkend vocht heeft nu geen kans meer om het laminaat schade toe te brengen.
De Jannen hebben zich inmiddels ook bezig gehouden met het monteren van de eerste LED-armaturen en de kabelgootjes die de lichtbakken met elkaar verbinden, waarvoor Hans een handig schakelschema heeft gemaakt.
Ook oude en soms slecht functionerende wandcontactdozen en schakelaars worden vervangen door nieuwe.
Maar een ander klusje bestaat uit het lager hangen van het veel te korte douchegordijn in ons 'eigen' huis.
Na de eerste de beste douchebeurt is het op de vloer van de badkamer een waterballet.
Dus wordt een rol elektriciteitsdraad uit de container gehaald en knutselen Leo en Henk verlengdraden.
Mooi is anders, maar het probleem is hiermee wél opgelost.
De foto's hieronder tonen de verschillende werkzaamheden.
Ontbijt en middageten bereiden wij zelf in de keuken van ons huis, maar iedere avond kunnen wij aanschuiven bij een eenvoudig restaurant op drie minuten loopafstand. De gemiddelde prijs voor een warme maaltijd bedraagt daar zo'n vijf euro, dus daar kunnen we zelf niet voor gaan koken! Een - al dan niet alcoholvrij - biertje of glaasje wijn verzachten de dorst, want het is nog steeds erg warm in Bacau!
Onverwacht krijgen wij bezoek van Magdalena uit Gaiceana, die (de volgende dag jarige) Simone komt feliciteren.
Uiteraard gaat zij mee aan tafel.
Op de ochtend van haar verjaardag wordt Simone door ons toegezongen en verrast met slingers en kleine presentjes. Ook onze keuken en de fysioruimte zijn de avond daarvoor al voorzien van slingers.
Via André Muit hebben wij een grote taart laten komen.
Bij eerdere projecten hadden we de zaterdagochtend vaak nodig om op schema te blijven.
Omdat het werk lekker opschiet en we ruim voorliggen op schema, besluiten wij om de zaterdag vrij te houden.
Een heerlijk rustig (en nog steeds zonnig en warm) weekend ligt dus in het verschiet.
Wij besluiten een bezoek te brengen aan een aantal eerdere projecten in de nabijheid, om de huidige staat te kunnen beoordelen. Betania heeft één van hun busjes daarvoor beschikbaar gesteld.
Ons eerste bezoek betreft het Medisch Centrum in Gaiceana, waar we uiteraard worden verwelkomd door Magdalena.
Op ons verzoek heeft zij voor Jan K., Simone en Hans grote flessen gevuld met biologische honing uit de omgeving.
En zoals we inmiddels van haar gewend zijn: zelfgebakken koek op tafel, met een keur van drankjes.
De inmiddels opgetrommelde schoonmaakster is ook gearriveerd, dus we kunnen naar binnen in 'onze trots': het grootste en mooiste project wat we ooit hebben kunnen realiseren: het Medisch Centrum.
Alles blijkt nog steeds te verkeren in de staat waarin we het in 2009 achterlieten, op enkele kleine details na.
De goedgevulde apotheek is dagelijks geopend, de tandartsruimte ziet er spic&span uit, evenals de spreekkamer van de consultatiebureau-arts, de behandelkamers, en de ruimte waar alle apparatuur voor het reinigen en desinfecteren van instrumentarium (zoals kleine chirurgische ingrepen) is ondergebracht.
Opnieuw blijkt wat dit centrum heeft betekend (en nog steeds doet) voor de bevolking van Gaiceana en omgeving.
Vóór 2007, toen we met het project begonnen, was het plaatsje nauwelijks bereikbaar. Slechte wegen, vaak met grote gaten in het wegdek; openbaar vervoer bestond uit boerenkarren, getrokken door scharminkelige paarden of koeien.
Medicijnen en verbandmiddelen waren één uur per week te koop bij een busje van hulporganisatie FSC uit Bacau.
Na de komst van het Medisch Centrum hebben de lokale en regionale overheden de infrastructuur zodanig verbeterd dat het dorpje en omliggende plaatsjes uitstekend bereikbaar zijn en rijdt er op gezette tijden een minibus.
Ook de plaatsing van een GSM mast maakt de inwoners nu onafhankelijk van de ouderwetse schakelkast met stekkertjes en telefoniste in het gemeentehuis, waarop ze voorheen waren aangewezen.
We vervolgen onze reis naar Plopana, waar we tussen 2015 en 2017 een Multifunctioneel Centrum hebben gebouwd.
Het gebouw verkeert nog in goede staat, alleen laat het onderhoud van het schilderwerk nog wel wat te wensen over...
Het is duidelijk te zien dat het gebruikt wordt voor onze belangrijkste doelgroep: kinderen.
De foto's hieronder tonen het openbare toilet dat door een plaatselijke klusjesman gebouwd werd naast 'ons' centrum (het witte gebouwtje op de foto linksboven), als vervanging van een eenvoudig golfplaten hokje met daarin een gat in de betonnen vloer waarboven de behoefte gedaan moest worden. Het lijkt nog heel wat, maar als je wat beter kijkt...
Het derde en laatste project wat we vandaag bezoeken is ons meest recente: het schoolgebouw in Vultureni.
Ook daar treffen we het gebouw aan in uitstekende staat van onderhoud. Helaas is er niemand aanwezig om ons binnen te laten, maar - door de ramen glurend - wat we zien stemt ons tevreden!
Een grote verrassing is het betonnen speelveld dat ooit met Europees geld werd aangelegd, gelijktijdig met de bouw van het (toen nog kale en door ons later afgebouwde) schoolgebouw en een gebouwtje met kleedkamers.
Dat laatste verkeert inmiddels in nóg deplorabeler staat dan toen wij uit Vultureni vertrokken, maar het speelveld heeft een ware metamorfose ondergaan!
Met een donatie van Terre des Hommes (voor ons inmiddels ook geen onbekende partner) is het speelveld 'gestoffeerd', zijn de hekken rondom het speelveld hersteld en is het hele veld aan de bovenzijde afgesloten met gaas zodat te hoog gespeelde ballen binnen de hekken blijven.
Het openbare damestoilet achter het gemeentehuis ziet er voor Roemeense begrippen 'niet verkeerd' uit, maar de stank is niet om te harden! Het is een open verbinding met een beerput, die (naar wij hopen) op gezette tijden wordt geleegd. Loodgieter Leo werpt tenslotte nog een laatste blik in de ruimte achterin het gemeentehuis, waar wij destijds werden gehuisvest.
Nu weer terug naar Bacau, waar het vervolg van onze klussen op ons wacht.
Stoffeerder Henk pijnigt al enkele dagen zijn rug met het schilderen van de plafonds, samen met Jan K., terwijl ook Simone en Leendert de kwasten en rollers ter hand nemen.
Hans is - naast het stuken en schilderen van de voormalige doorgang tussen zwembad en fysioruimte en het maken van voorzieningen voor de geluidsinstallatie in genoemde ruimtes - inmiddels al behoorlijk opgeschoten met het laminaat, waarbij hij hulp krijgt van Jan R.
Voor Leo hebben we een behoorlijk aantal andere klussen gevonden, waarbij zijn vakmanschap en de brede ervaring goed van pas komen. In het naastgelegen pand 'de Dolfijn' (Centrul Delfinul), een kennis- en behandelcentrum van Betania voor kinderen met problemen op het gebied van autisme maar ook met andere psychische problemen die aangeboren zijn, of veroorzaakt werden door misbruik of mishandeling, blijken twee radiatorknoppen niet meer te functioneren. In overleg met de daar aanwezige psychotherapeuten besluiten we om daar thermostaatknoppen te monteren ter vervanging.
Maar deze moeten uiteraard eerst aangeschaft worden bij bouwmarkt Dedeman in Bacau.
Daar ook maar meteen andere materialen meegenomen voor de nood-watervoorziening van Betania.
Alle gebouwen van Betania (inclusief het door ons in 2011 gebouwde Multifunctioneel Centrum) alsook een naastgelegen appartementengebouw worden daarmee van water voorzien
Omdat de waterdruk vanuit de gemeente Bacau nog wel eens wegvalt, is jaren geleden een bron geslagen waaruit (na filtering) schoon grondwater opgepompt kan worden. De installatie in die put verkeert in slechte staat, en aan Leo wordt gevraagd of hij daarvoor oplossingen kan bedenken. Natuurlijk kan hij dat!
Terwijl de laminaatvloer de voltooiïng nadert, evenals het schilderwerk en de montage van de laatste LED-armaturen, begint Leendert aan het monteren van nieuwe plinten. Deze hebben wij nog in voorraad in de container.
De oude plastic plinten zijn al eerder verwijderd.
Wij hebben al gezien dat de schutting (of beter gezegd: een verzameling rechtopstaande houten planken) naast het pad naar het 'Magazin Second Hand', waar tweedehands kleding per kilo wordt verkocht, op omvallen staat.
Met behulp van ook nog in onze container aanwezige planken wordt deze in ere hersteld.
Een voormalige kamertrainingbewoonster, die inmiddels zelfstandig woont in Bacau, en bij Betania op uitstekende wijze de buitenruimten schoon en onkruidvrij houdt, heeft intussen alle woekerende klimop al verwijderd.
Tegen het eind van de week besluiten we om grote - over het dak van de naastgelegen woning hangende - takken van de plataan en een kersenboom, die het dak dreigen te beschadigen, af te zagen. Ladder erbij vanuit de container, maar omdat we geen kettingzaag tot onze beschikking hebben, hanteert Leo de elektrische decoupeerzaag.
Later afgelost door Jan K. die meteen ook maar de goten reinigt, en Hans, die met een handzaag een einde maakt aan het leven van de dikste tak.
Over kersenbomen gesproken: ook achter het therapiegebouw staat zo'n boom, en de kersen die het hoogst hangen zijn natuurlijk het lekkerst!
Terwijl Leo aan wéér een ander klusje begint, het voorbewerken van een paar bijna verveloze glaslatten van het Multifunctioneel Centrum, biedt dat meteen de gelegenheid om ook even binnen te kijken bij de Arbeidstherapie.
Mede-oprichter van onze Werkgroep, de in 2017 overleden 'Ome Co Klootwijk' zou apetrots zijn geweest als hij zou zien hoe intensief zijn mooie handgemaakte kast nog steeds wordt gebruikt.
De Jannen hebben het keukenblokje intussen al op zijn plaats gekregen, inclusief de bovenkast die is opgehangen met stukken draadeind dwars door een gipsplaten-wand tot in de kleedkamer daarachter, en wachten nu op Leo voor het aansluiten van de kraan en afvoer. Dat blijkt nog geen sinecure, want de koppelingen blijken niet goed te passen.
Als dat uiteindelijk wél gelukt is, en Leo de werking van het overloopje van de spoelbak controleert, blijkt deze niet te functioneren. Er moet nog een gat geboord worden in de kunststof opvangbak onder de spoelbak, waarop dit afvoertje is aangesloten.
Uiteindelijk is alles gelukt, en kan Hans het keukenblokje afkitten.
Op onze laatste werkdag helpen wij fysiotherapeute Daniella met het opnieuw inrichten van de zaal.
Op haar verzoek hebben we ter plekke van het wandrek en de plaats waar de trampoline steeds tegenaan wordt gezet, de wanden voorzien van transparant folie.
Want, zei ze: "Ik zou het jammer vinden als jullie mooie verf al snel weer vies zou worden."
Op vrijdagmiddag heeft Daniella, samen met Serghei, laten zien waartoe de zaal wordt gebruikt.
En dan zit onze klus er weer op!
Met een laatste blik op het therapiebad, de tweede fysioruimte en de kleedkamer, met een vrolijke Serghei die ons uitzwaait, en een dankbaar gevoel over opnieuw een mooi project wat we met onze werkgroep hebben mogen en kunnen uitvoeren, kunnen we weer huiswaarts gaan.
BACAU: TOT ZIENS!?
