Roemenië 2012
GagestiEen kaasmakerij
De Nederlands/Roemeense stichting Noi si Voi (www.noisivoi.nl) spant zich al sinds 2003 in om het leven van mensen met een verstandelijke beperking in Roemenië te verbeteren.
Zij doet dit d.m.v. een aantal projecten in de provincie Vaslui, Europa 's armste gebied in het noordoosten van Roemenië, waarin ook het plaatsje Gaiceana ligt.
Noi si Voi laat jongeren met een verstandelijke beperking, die ‘opgeborgen’ waren in desolate anonieme staatsinstituten, maar die op straat worden gezet zodra zij de leeftijd van 18 jaar hebben bereikt, weer aan het maatschappelijke leven deelnemen. Zij zorgt ervoor dat deze ‘afgeschreven’ mensen weer een kans krijgen.
Daartoe bouwt zij woonhuizen en re-integreert deze kwetsbare jong volwassenen in de samenleving.
Vervolgens organiseert Noi si Voi voor hen dagactiviteiten en eenvoudige werkzaamheden.
Ieder afgerond en geslaagd project wordt uiteindelijk overgedragen aan de (meestal lokale) overheid.
Het project waaraan de Werkgroep graag haar medewerking wil verlenen, is de bouw van een kaasmakerij, als onderdeel van een zorgboerderij, waarin een aantal jongeren met een verstandelijke beperking o.a. geiten verzorgen.
De geitenmelk gaat dienen als grondstof voor geitenkaasjes, die in een eveneens te bouwen winkeltje verkocht zullen gaan worden. Met de opbrengsten daarvan moet de kaasmakerij op termijn ‘selfsupporting’ worden.
Dit project zal een voorbeeldfunctie vervullen voor de Roemeense Kinderbescherming.
Enkele jaren geleden zijn de eerste contacten met projectleidster Hannah Smit en haar Stichting gelegd, maar het is nooit tot samenwerking gekomen. Daarin komt nu dus verandering.
Het is september 2012, en het is precies een jaar geleden dat de zorgboerderij officieel werd geopend.
De elf bewoners en de vele dieren hebben inmiddels hun ritme gevonden.
De jongeren zorgen - onder begeleiding - voor de dieren.
Daarnaast zijn ze actief op het land, in de houtbewerking, in de weverij en de keuken.
Drie maanden geleden werd op de zorgboerderij de eerste echte geitenkaas gefabriceerd, maar dat was een ‘probeersel’ en het gebeurde niet onder de meest ideale omstandigheden. Nu begint een aantal vrijwilligers van onze Werkgroep aan een project van zes weken, om in een deel van de voormalige colchoze boerderij een echte kaasmakerij te bouwen en in te richten, die aan de strenge Europese regels voldoet.
Op dat zelfde moment is ook een Nederlands echtpaar uit Zwolle aanwezig om hun kennis en ervaring met het fabriceren van kaas te delen met Hannah en haar pupillen. Ook (gebruikte) Nederlandse apparatuur voor de bereiding van de kaas is inmiddels beschikbaar gekomen.
Allereerst wordt een aantal muren opgetrokken binnen de grote schuur, zodat de kaasmakerij volledig wordt afgescheiden van de stallen waarin de geiten staan.
In de eigenlijke kaasmakerij, die volledig betegeld zal worden en die met hogedrukreinigers gereinigd kan worden, neemt even later een grote melktank een prominente plaats in, naast de andere benodigde apparatuur.
Ook wordt een ruimte gecreëerd waarin de kazen rustig kunnen rijpen, alsmede een winkeltje dat een eigen ingang heeft voor bezoekers, en dat aan de buitenzijde voorzien wordt van een veranda en een afdak waarop in de toekomst zonnecollectoren geplaatst zullen worden om voor een groot deel in de eigen energiebehoefte te kunnen voorzien.
Ook een kantoortje is opgenomen in de plannen.
De eerste ploeg neemt de constructie - zoals het bouwen van de wanden inclusief het voorwerk voor de technische installaties - voor haar rekening, de tweede ploeg heeft als belangrijkste taak het betegelen en afvoegen van alle ruimten, terwijl ploeg 3 de ‘afwerking’ doet: het afmonteren van de technische installaties en verlichting, alsmede het bouwen van de veranda met de entrée bij het winkeltje.
Tijdens de werkzaamheden gaat het kaasmaken gewoon door, al is het nu nog in de keuken van de woning.
De ‘wei’ wordt gescheiden van de ‘wrongel’. Deze korrels worden vervolgens samengeperst tot kaasjes.
Activiteitenbegeleider Emile krijgt de kneepjes van het vak al aardig onder de knie.
Dagelijks gaat de wei (het overgebleven melkvocht) naar de varkentjes, hangt de kaasdoek aan de lijn te drogen en inmiddels staat de koelkast vol met kaas en ruikt de keuken naar een kaasmakerij.
Nadat ook verpakkingsmateriaal en een etiket zijn ontworpen gaat Hannah aan de gang om voor de kaasjes een groter afzetgebied te vinden. Van die extra inkomsten kunnen dan meer geiten worden gekocht en kan de productie langzamerhand worden opgevoerd. En dat betekent dan weer dat meer ‘afgeschreven’ jongeren een eigen plekje kunnen vinden in de zorgboerderij.
Geheel volgens de oorspronkelijke planning, vindt op 6 oktober de overdracht plaats van de door ons verbouwde ruimtes in de schuur van de zorgboerderij. Hiermee kan het kaas-maken als een goed georganiseerde activiteit worden opgenomen in het programma voor de cliënten die op de zorgboerderij wonen, en voor hen die daarvoor van buitenaf zullen komen.
Vanaf eind maart 2013, na het aflammeren van de geiten, zal de veestapel voldoende melk leveren om in de nieuwe faciliteit, met de daarvoor bedoelde apparatuur en geschikte werkwijze geitenkaas te gaan produceren.
Nog even wachten op het echte openingsfeest dus, maar wij hebben afscheid genomen van een tijdelijke werkomgeving die diepe indruk heeft gemaakt op onze mensen.
